4 | Ontevreden ondanks het perfecte plaatje

Na zes jaar kwam als donderslag bij heldere hemel een einde aan mijn huwelijk met mijn eerste man. Ik was 26 en trok weer in bij mijn ouders, voor de tweede keer gefaald. Het was mij niet gelukt om deze man aan mij te binden voor de rest van mijn leven. En voor het eerst in al die jaren voelde ik weer even iets. Een intens verdriet om afscheid te moeten nemen van iemand die mij door en door kende en accepteerde zoals ik was. Een intens verdriet om afscheid te moeten nemen van het normale (hetero) leven dat ik zo graag had geleefd. Ik begon weer opnieuw. En in plaats van dat ik de zoektocht naar mijn ware ik uit het stof haalde, ging ik door met mijn, zelf bedachte, onbewuste ideologie: vrouwen vind ik seksueel aantrekkelijker, maar een normaal en gelukkig leven zal ik leiden met een man.

Christelijke festival

Acht maanden later kwam ik mijn tweede man tegen op een christelijk festival. Op onze eerste date vertelde ik hem gelijk dat ik óók op vrouwen viel. En toch ging er op dat moment geen lampje bij mij branden dat ik die kant opnieuw mocht gaan onderzoeken. Ik heb het mij in die tijd echt wel serieus afgevraagd, maar iets in mijn onderbewustzijn hield mij tegen. En ik denk dat het te maken heeft gehad met niet anders willen zijn.

Vrouwen vind ik seksueel aantrekkelijker, maar een normaal en gelukkig leven zal ik leiden met een man”

Ik heb nooit anders willen zijn, raar bewegen op muziek was niets voor mij. Ik blonk uit in judo, haalde goede cijfers op school en was het brave meisje waar de leraren blij mee waren. Ik was de brave dochter die nooit had gerookt, niet dronk en geen drugs gebruikte.

Vlak voordat ik Anna leerde kennen haalde ik volgens mijn ouders mijn puberteit in. Ik was boos en opstandig en had uitspattingen. Ik merkte dat mijn omgeving alleen niet zo blij werd van deze Diana. En al snel paste ik mij weer aan, aan hetgeen ik dacht dat er van mij verwacht werd. Ik werd weer dat nette brave meisje, dat haar gevoel wegstopte. Om maar niet te hoeven zijn wie ze daadwerkelijk was.

“Ik werd weer dat nette brave meisje, dat haar gevoel wegstopte”

Het gevoel van niet anders willen zijn zat zo diep geworteld. Ik wilde zijn zoals mijn ouders, een standaard man-vrouw relatie met traditionele rolverdeling, precies zoals het in mijn ogen hoorde te zijn. Ik had mij van jongs af aan anders gevoeld, zonder te weten waarom ik anders was. Zonder de link te leggen dat het wel eens met mijn geaardheid te maken zou kunnen hebben. Ik vocht hard tegen dat gevoel, ik wilde helemaal niet anders zijn.

Ik wilde normaal zijn. Gewoon een normaal hetero leven, dat was toen het enige wat ik wilde, het enige wat ik normaal genoeg voor mij zelf vond. Ik zou weer een man vinden, leuk werk hebben en een net leven leiden. Geen rare uitspattingen doen en netjes in de maat lopen. De kerk gaf mij die duidelijkheid, in woord en geschrift. Dat voelde heel fijn, omdat mijn hoofd het kon begrijpen, ik kon het snappen en toepassen. Iets wat ik met mijn gevoel voor vrouwen niet had gekund, mijn hoofd snapte het niet, en mijn gevoel ging volledig met mij aan de haal.

“Maar hoe langer het nette leven duurde hoe ongelukkiger ik werd”

Ik deed dus helemaal niets met mijn vrouwen-kant en trouwde vrij snel met mijn tweede man, verhuisde naar de andere kant van het land en we kregen samen twee kinderen. Deze man was zo lief, eerlijk en oprecht en hield echt van mij. Hij gaf mij de stabiliteit waar ik naar op zoek was, we konden lol maken en we hadden serieuze gesprekken.

Ik hield echt van hem.

Maar hoe langer het nette leven duurde hoe ongelukkiger ik werd. Ik raakte boos en gefrustreerd en mijn man kon niets goed doen. Ik snapte maar niet waarom ik zo ongelukkig, boos en gefrustreerd was. Ik had alles wat ik graag wilde hebben, een man, kinderen, vrienden en een eigen bedrijf. Voor de buitenwereld leek het allemaal zo perfect. Waarom was ik niet tevreden met wat ik had? Waarom kon ik niet tevreden zijn met het mooie gezin wat ik had? Ik had precies waarvan ik dacht dat het zo hoorde, en toch voelde het helemaal niet goed….

*I.v.m. privacy zijn de namen van sommige betrokkenen gefingeerd.
Taalfoutje gezien? Mail het mij alsjeblieft!