Lesbische gevoelens onderzoeken kan eenzaam voelen

Er zijn momenten in het leven waarop je iets wilt schreeuwen, maar je keel voelt alsof die is dichtgesnoerd. Alsof er een onzichtbare kracht op je borst druk. Voor veel vrouwen die worstelen met hun lesbische gevoelens, is dit een dagelijkse realiteit. Zij ervaren dat lesbische gevoelens onderzoeken eenzaam kan zijn. Een realiteit die soms voelt als leven achter een onzichtbare muur, in een wereld waarin je niet helemaal jezelf kunt zijn.

De onzichtbare last

Wanneer je als vrouw ontdekt dat je lesbische gevoelens hebt, kan dat een intense en verwarrende ervaring zijn. Misschien ben je opgegroeid in een omgeving waar heteroseksualiteit de norm is, waar nooit over homoseksualiteit werd gesproken, of waar het werd afgekeurd. En dus houd je je gevoelens voor jezelf. Misschien uit angst. Misschien uit schaamte. Misschien omdat je denkt dat het ‘maar een fase’ is.

Maar het verbergen van zo’n wezenlijk deel van wie je bent, creëert een eenzaamheid die moeilijk uit te leggen is. Je kunt midden in een kamer vol mensen staan en je toch compleet alleen voelen. Je lacht mee met vriendinnen die over hun vriendjes praten, terwijl jij zwijgt over de vrouw die je hart sneller doet kloppen. Je houdt je familie en vrienden op afstand, bang voor de vragen die je niet wilt beantwoorden. Je voelt je gevangen in een verhaal dat niet het jouwe is. Hierdoor kan het onderzoeken van lesbische gevoelens eenzaam voelen

Het gebrek aan herkenning

Eenzaamheid ontstaat niet alleen door stilte, maar ook door het gebrek aan herkenning. Wanneer je jezelf nergens weerspiegeld ziet – in familie, in vriendengroepen, in verhalen die verteld worden – voelt het alsof jouw gevoelens niet bestaan. Je kunt je afvragen: ‘Ben ik de enige die dit voelt? Waarom lijkt het alsof iedereen moeiteloos in het heteronormatieve plaatje past, behalve ik?’

Sociale media en de buitenwereld laten vaak een heel ander beeld zien. Gelukkig verliefde stelletjes, huwelijken, kinderen. Je ziet jezelf niet in dat beeld en dat kan een gevoel van isolatie versterken. Zelfs in vriendschappen kan het voelen alsof je een masker opzet, omdat je bang bent dat de dynamiek verandert als je je ware gevoelens deelt. Doordat je een masker opzet voelt het soms lastig om jezelf ook op andere vlakken bloot te geven. Vriendschappen kunnen hierdoor meer oppervlakkig worden, waardoor het voelt dat je niet écht meer verbonden bent met de ander. Juist het gebrek aan het gevoel van verbondenheid kan ervoor zorgen dat je soms nog wel met de ander afspreekt, maar je wel eenzaam voelt in het contact.

De angst voor afwijzing

Veel vrouwen die in de kast zitten, dragen een diepgewortelde angst met zich mee: ‘Wat als ze me niet meer accepteren als ik dit vertel?’ De gedachte alleen al kan verlammend werken. De mogelijkheid dat je afgewezen wordt door de mensen van wie je houdt, voelt ondraaglijk. En dus zwijg je. Je draagt je geheim alsof het een te zwaar geworden jas is, maar je durft hem niet uit te trekken.

Maar die jas houdt je niet alleen warm – hij verstikt je ook. Hoe langer je hem draagt, hoe moeilijker het wordt om vrij te ademen. Je verlangen om jezelf te zijn, botst steeds harder tegen je angst om iemand te verliezen.

Het doorbreken van de stilte

Eenzaamheid verdwijnt pas echt wanneer je jezelf de ruimte geeft om gezien te worden. Dat betekent niet dat je alles in één keer hoeft te delen, kleine stapjes kunnen al een groot verschil maken. Misschien met een vriendin die je begrijpt en of iemand anders die je in vertrouwen wil nemen. Als dit nog te groot voelt mag je ook altijd een matchcall bij mij inplannen, zodat we het er samen over kunnen hebben.

Liefde zou nooit een bron van eenzaamheid mogen zijn. Jij verdient het om geliefd te worden – niet alleen door een ander, maar ook door jezelf. En dat begint met erkennen dat jouw gevoelens er mogen zijn.

Dus als je dit leest en je herkent jezelf hierin: weet dat je niet alleen bent. Weet dat er zoveel vrouwen zijn die dit pad bewandelen, die dezelfde twijfels en angsten voelen. Mocht je het fijn vinden om andere vrouwen te ontmoeten die hier ook mee bezig zijn, kijk dan even wanneer de volgende ontmoetingsdag is. En weet dat er een moment komt waarop je adem weer vrij zal voelen, waarop je de last van je schouders laat glijden en simpelweg kunt zijn.

Ben je benieuwd naar dit onderwerp, in deze podcast ga ik hier nog dieper op in!