19 | Waarom opvoeding zoveel invloed heeft op uit de kast komen

Eén van de dingen die mij toendertijd tegen hield om uit de kast te komen én te scheiden waren mijn kinderen. De hele dag gingen mijn gedachten met mij aan de haal. Ik wist bijna zeker dat mijn kinderen later wel in de goot moesten belanden, want door mij zouden ze opgroeien in een gebroken gezin én dan bleek hun moeder ook nog eens lesbisch. Dubbel zoveel kans op die goot, dacht ik.

“Hoe moest ik ze gaan vertellen dat mama toch niet zo van papa’s houdt maar wel heel erg van andere mama’s” 

De eerste manier die ik kon bedenken was met voorlezen. First things first: ik ging eerst op zoek naar een boekje over scheiden. Dat was zo gemakkelijk nog niet omdat veel boekjes gaan over een papa en mama die ruzie hadden. Dat hadden wij helemaal niet. Uiteindelijk kwam ik terecht bij een flapjesboek voor de allerkleinsten “soms woon ik bij mama en soms woon ik bij papa” (helaas op dit moment alleen verkrijgbaar in het Engels).

Dit boekje maakte goed duidelijk dat papa en mama geen ruzie hadden, maar wel allebei in een eigen huis gingen wonen. Hiermee had ik het eerste onderwerp, scheiden, bespreekbaar gemaakt. Maar hoe moest ik ze gaan vertellen dat mama toch niet zo van papa’s houdt, maar wel erg van andere mama’s. Tja, daar vond ik natuurlijk geen boekje over. Wat ik wel vond was een boekje dat mij veel meer bracht dan ik op dat moment kon bedenken.

De mama’s van Sterre

Het boekje heet “de mama’s van Sterre”. Het gaat over een meisje Sterre die twee mama’s heeft. Op een dag wordt er door juf Eva in de kring gevraagd wat het beroep van de vader van de kinderen is.

Zodra de juf bij Sterre komt vraagt zij: “Welk beroep heeft jouw mama?”. De klas snapt er niets van dat Sterre geen vader heeft, maar wel twee mama’s. Haar klasgenootje Max vindt het maar gek twee mama’s. Juf Eva legt uit dat het niet gek is, maar anders. Anders is niet gek.

Daarna legt de juf uit wat dan wel gekke dingen zijn, zoals een olifant die kan fietsen of een auto met vierkante banden of een sneeuwpop in de zomer. Gekke dingen zijn dus dingen die niet echt kunnen bestaan. Twee mama’s kunnen wel bestaan. Dit is niet gek, het is anders. Iedereen is anders!

“Haar klasgenootje Max vindt het maar gek twee mama’s”

Vele malen heb ik dit boekje voorgelezen voordat bij mij het besef kwam dat dit boekje niet alleen maar leerzaam was voor mijn kinderen. Hoe vaker ik het las hoe duidelijker het voor mijzelf werd dat ik gewoon anders ben.

Er zijn nu eenmaal meer heterovrouwen op de wereld dan lesbiennes. Dat maakt mij anders, maar zeker niet gek! Ik wilde mijn kinderen uit het hetero normatieve beeld halen waardoor ik zo lang in de kast had gezeten. Ik wilde ze graag leren dat iedereen anders is en iedereen nodig is op deze wereld. Ik wilde hun normaalbeeld verruimen of eigenlijk nog liever laten vervagen.

“Ik wilde mijn kinderen uit het heteronormatieve beeld halen waardoor ik zo lang in de kast had gezeten”

Daarmee kwam ik op de tweede manier hoe ik mijn situatie aan mijn kinderen kon uitleggen: door het zelf voor te leven! Dat klinkt makkelijker dan het is. Ik moest hiervoor namelijk eerst met minder oordeel naar mijzelf en de wereld gaan kijken. Toen ik mij daar bewust van werd, schrok ik van mijzelf. Ik leek altijd wel zo ruimdenkend en in mijn werk dacht ik best oordeelloos te zijn, maar het tegenovergestelde bleek waar.

Iedereen is waardevol, jij ook!

De woorden raar, gek en “wat dom van mama” vlogen dagelijks door het huis. Ik leerde dat het helemaal niet nodig is om lelijke dingen over jezelf te zeggen. Het heeft geen toegevoegde waarde en het haalt je zelfbeeld alleen maar naar beneden.

Ga maar eens op een schoolplein staan en hoor dan hoeveel ouders lelijke dingen over zichzelf zeggen of zichzelf ergens in ontkrachten. Een slim mechanisme om de afwijzing van een ander alvast voor te zijn. Totaal onnodig als je trots kunt zijn op wie jij bent. Iedereen is waardevol, jij ook!

“Van huis uit hebben ze geleerd dat mensen die anders zijn worden bekritiseerd, voor gek worden uitgemaakt en dus worden afgewezen”

Toen kwam bij mij het besef dat wij als ouders onze kinderen deze levenshouding meegeven. Ze leren van ons als ouders dat het normaal is om jezelf dom te noemen. Dat het normaal is te mopperen over dat je een kilo teveel weegt.

Of dat het normaal is om te zeggen dat iemand die een andere kledingsmaak heeft dan jij “er gek uit ziet”. Hiermee creëren wij het normaalbeeld voor onze kinderen. Datzelfde normaalbeeld kan jouw kind in de weg zitten als hij of zij later wel een liefde krijgt voor die “gekke kleding” of iemand van hetzelfde geslacht.

Alles om je heen veroordelen

Wat veel ouders niet beseffen is dat wanneer jij de wereld om je heen afkraakt, veroordeelt of als raar bestempelt, het reuze moeilijk is om als anders uit de kast te komen. Ook al zeg jij altijd tegen je kind dat het niet uitmaakt of zij/hij met iemand van hetzelfde geslacht thuis komt, dan nog zal jouw kind zich wel 3 keer achter de oren krabben als zij/hij daadwerkelijk anders is.

Want van huis uit hebben ze geleerd dat mensen die anders zijn, denk maar aan die “gekke kleding”, worden bekritiseerd, voor gek worden uitgemaakt en dus worden afgewezen. Geen enkel kind wil worden afgewezen door zijn ouders. Op deze manier blijft die kast een veilige plek om het gevoel van afwijzing maar niet te hoeven voelen.

Wees je bewust!

Dus lieve ouders, wees je hier bewust van! Neem jouw eigen kijk op de wereld eens onder de loep. Wat vertellen en leren jouw uitspraken jouw kind nu echt. Gebruik het boekje van de 2 mama’s als voorbeeld om jouw kind te leren dat alleen dingen die niet kunnen bestaan gek zijn. En dat je zeker niet gek bent als je anders bent!

*I.v.m. privacy zijn de namen van sommige betrokkenen gefingeerd. Taalfoutje gezien? Mail het mij alsjeblieft!