6 | Uit de kast komen, of toch niet?

Vol verwarring besprak ik wat er gebeurd was met het vriendinnetje waar ik mee aan het reizen was. Het voelde zo spannend om dit te doen, maar er was geen ontkomen meer aan. We waren al weken samen aan het reizen en hadden samen in de kleinste bedjes geslapen. Ondanks dat ik totaal geen romantische gevoelens voor haar had, was ik heel erg bang dat ze het gevoel had dat ik tegen haar gelogen had. Dat ze met terugwerkende kracht het vies zou vinden om in één bed te slapen. Ondanks dat vertelde ik haar wat er gebeurd was. Ze reageerde heel lief en niks van de angsten die ik had werden werkelijkheid. Sterker nog, we zijn daarna nog heel vaak samen op reis geweest en hebben nog regelmatig platonisch in één bed geslapen.

Nu ik het aan haar verteld had viel er aan de ene kant een last van mijn schouders. Aan de andere kant riep het juist ook weer spanning op, want wat zouden mijn familie en mijn andere vrienden er wel niet van zeggen? En wat moest ik hier nu eigenlijk mee? Hoe moest ik het iedereen gaan vertellen? Ik zat op zo’n verre afstand van al mijn andere vrienden en familie. Moest ik dit nu online met ze gaan delen? Al snel besloot ik dat ik dat niet wilde doen. Ik ging nu lekker reizen, de rest kwam wel weer als ik thuiskwam.

Toen ik eenmaal in Nepal was viel er een soort rust over me heen. Een vriendinnetje uit Nederland kwam me opzoeken en samen begonnen we aan een tracking van 16 dagen naar het Basecamp van de Mount Everest. Een pittige tocht, waarin we voor veel uitdagingen kwamen te staan. Maar ook een prachtige tocht in de mooiste bergen van de wereld. Het dagelijkse wandelen gaf me rust en ik genoot van de prachtige natuur. Om eerlijk te zijn was ik hier helemaal niet meer bezig met mijn geaardheid. Nou ja, misschien een beetje in mijn achterhoofd, maar dit was natuurlijk makkelijk te verdringen!