1 | Voor het eerst verliefd op een vrouw

Haar naam was Mieke en ik kende haar via een gezamenlijk vriendinnetje. Ze was al heel lang samen met haar vriendin en dus al lang uit de kast. Ze had kort haar, maar was toch vrouwelijk. Ze straalde zachtheid en stoerheid tegelijkertijd uit. Ik kende haar dus via een vriendin, dus altijd als zij een feestje gaf had ik de hoop dat ik haar zou zien. Ik zorgde dat ik er extra leuk uitzag en voelde me van tevoren al zenuwachtig om überhaupt naar het feestje te gaan.

Nou, zou je zeggen “duidelijke zaak”, je bent verliefd op een vrouw. Je bent zenuwachtig voordat je haar gaat zien, je hebt klamme handjes, voelt onrust en blijdschap tegelijkertijd en probeert indruk te maken. Zo klaar als een klontje toch?

Dit bleek echter niet het geval te zijn. Er staat nu boven deze blog “voor het eerst verliefd op een vrouw”. Maar om eerlijk te zijn had ik geen idee. Natuurlijk voelde ik het ergens wel, maar op de één of andere manier wilde ik het niet zien. Ik had gewoon een goede klik met haar en was blij om haar weer te zien, niks mis mee toch? Zo kon ik aan mezelf blijven verkopen dat er helemaal niks aan de hand was…nee ik was zeker niet lesbisch!

Bovendien had ik al drie jaar een superleuk relatie met een man. Een hele leuke man, die grappig was, mij zag voor wie ik was (tenminste, zover dat kon natuurlijk) en waar ik veel leuke dingen mee deed. We hadden dezelfde interesses, hielden beide van sporten, hadden dezelfde humor en hadden beide een passie voor reizen. Bovendien hadden we een prima seksleven…dus lesbisch? Nee dat was ik zeker niet!

Niks aan de hand dus! Samen met mijn vriend droomde ik om samen de wereld over te reizen, fantaseerde we hoe onze kinderen er later uit zouden zien, op wie ze zouden lijken en hoe we ze zouden noemen. He fijn, geen wolkje aan de lucht. Al met al kon ik gewoon lekker “normaal” blijven en genieten van het leven. Voor de buitenwereld hadden we de perfecte relatie maar in de tussentijd begon het steeds meer te knagen.