14 | Mijn probleem volgens de optometrist

Nog voordat ik goed en wel op de stoel van de optometrist zat keek zij mij aan en zei: “heb jij lange tijd veel stress gehad en dacht je nu net je leven weer op orde te hebben?”. Heel even twijfelde ik of ik wel echt bij de opticien binnen zat, maar helaas had ze gelijk. Uit de testen bleek dat er met mijn ogen echt niets mis was.

Tenminste niet slechter geworden, ondanks dat ik toch echt dubbel, wazig en slecht zag. Ik botste te vaak tegen de deurpost, wasmand, of wat er maar op mijn weg stond om te ontkennen dat er niets aan de hand was.

“Extreme stress kan dit met het lichaam doen, je lijf is uitgeput en kan niet meer”, aldus de optometrist. Ze kon nog wel een test met een druppeltje doen maar haar advies was om eerst met mijn “problemen” aan de slag te gaan.

“Ik dacht op zijn minst dat ik een vreselijke aandoening moest hebben”

Het was juli 2018, in het warme zomer zonnetje fietste ik heel langzaam terug naar huis. Onderweg bedacht ik mij dat het misschien tijd werd om onder ogen te zien dat de optometrist het bij het rechte eind had. Ik was inderdaad al jaren overbelast en kon niet meer. “Als je jezelf geen halt toe roept gaat je lichaam dit doen” vertelde zij mij. En dat klopte wel, ik zat op dat moment al weer 5 weken ziek thuis.

“Ik werd door de medische molen gehaald, ging met spoed door de CT-scan”

Net terwijl ik dacht dat ik mijn leven weer op de rit had begon het. Van de ene op de andere dag had ik ondraaglijke hoofdpijn en was ik extreem vermoeid. Al snel volgende tintelingen in mijn arm, duizeligheid, misgrijpen, tegen dingen aan lopen en andere vage neurologische klachten. Ik dacht op zijn minst dat ik een vreselijke aandoening moest hebben. Ik werd door de medische molen gehaald, veranderde van huisarts, ging met spoed door de CT-scan, maar op een erg laag vitb12 na werd er lichamelijk niets gevonden.

Psychisch

Ik snapte gewoon echt niet wat er met mij aan de hand was en ik vocht dan ook hard tegen het feit dat het wel eens psychisch kon zijn wat ik had. Ik was trots op mijzelf dat ik een eigen huis had, zelf mijn geld verdiende en het grootste deel van de tijd voor mijn kinderen zorgde. In de tijd dat ik niet voor ze zorgde werkte ik.

Een druk gevulde week maar het leek mij de perfecte combinatie. Ik dacht dat ik mij ontzettend gelukkig voelde met alle stappen die ik had gemaakt, met als kers op de taart had ik ook nog eens een prachtige vriendin waardoor ik mij op en top lesbisch voelde.

“Ik dacht net al mijn problemen opgelost te hebben en dan zei hij dat het psychisch was”

Ik snapte daarom niet waarom ik al deze klachten had. Mijn eerste huisarts verklaarde ik voor gek (sorry!). Ik dacht net al mijn problemen opgelost te hebben en dan zei hij dat het psychisch was. En vooral in het laatste stukje zat het hem: ik dacht dat ik mijn problemen had opgelost. Ik was toch uit de kast gekomen en had mijn leven ingericht zoals ik wilde.

“Vol ongeloof keek ik hem aan. Was het echt zo heftig wat ik hem vertelde?”

Na de lichamelijk medische molen kwam ik uiteindelijk voor diagnose bij de psychiater terecht. Ik was nog maar een minuut aan het praten en de goede man zei: “Nou ik vind het niet zo gek dat je zo moe bent. Wat ontzettend heftig wat je mij vertelt, compleet logisch dat je lichaam ermee op houdt”. Vol ongeloof keek ik hem aan. Was het echt zo heftig wat ik hem vertelde? Voor mij was het zo normaal geworden dat ik de zwaarte van 12 jaar in de kast zitten en 2 keer scheiden een beetje vergeten was. En dan was er nog veel meer wat ik hem nog helemaal niet verteld had.

Gezien zijn bezorgdheid moest ik misschien wel toegeven dat het misschien niet zo gek was dat ik zo moe was. Met wat gemorrel van mijn kant uit legde ik mij bij zijn diagnose neer. Hij noteerde: “Stress- en burn-out klachten, extreme lichamelijke vermoeidheid en lichamelijke klachten t.g.v. de stress. Ze heeft het lang niet waar willen hebben, door willen zetten, maar komt er nu achter dat dit zo niet gaat. Ze wil het graag aanpakken.” En dat aanpakken ging ik doen, over 6 weken zou alles weer normaal zijn……

*I.v.m. privacy zijn de namen van sommige betrokkenen gefingeerd.
Taalfoutje gezien? Mail het mij alsjeblieft!