13 | Ineens behoor ik tot een minderheid

Pien en ik deden alles in een razend snel tempo. Of het de afstand, de chemie of onze karakters waren, geen idee, maar het feit was dat alles snel ging. Na een paar weken waren we het erover eens, we zouden samen oud worden. Voordat we dat avontuur aan zouden gaan leek een vakantie ons wel verstandig en gezellig. Een warme bestemming stond op mijn verlanglijstje.

Terwijl we aan het neuzen waren op internet kwam Egypte voorbij. Vanuit het niets kwam het harde besef dat wij als 2 gaydames helemaal niet overal als stel naar toe kunnen gaan. Dat er veel vakantiebestemmingen af zouden vallen, simpelweg omdat het er niet veilig is voor gays.

Er bleek zelfs een lijst te zijn met veilige en onveilige vakantiebestemmingen. Nog nooit had ik daarover na hoeven denken. Ten eerste niet omdat ik daarvoor altijd als hetero vrouw door het leven ging en daardoor overal welkom was. En ten tweede ook omdat ik zelden op vakantie ging.

“Een warme bestemming stond op mijn verlanglijstje”

Na goed zoeken kozen we voor een weekje Kaapverdië. Gay vriendelijk, lekker warm in april en we vonden een prachtig resort. Eenmaal op de plaats van bestemming bleek het in april op Kaapverdië toch wat frisser dan verwacht. Het waaide hard en gekleed in een warm vest ploften we in het heerlijke zachte zand. We zaten tegen elkaar aan te genieten van de prachtige omgeving, de geur van de zee en het geluid van de golven.

Na een tijdje werd het te fris en stonden we op. Hand in hand liepen we het piertje op, waar een prachtig uitzicht was over de oceaan. We passeerden een vriendelijk ogende Kaapverdiaan, die wat lager tussen de rotsen bij het water stond. Gekleed in kustwacht kleding dacht ik dat hij de boel in de gaten hield.

“Die gast zit zich gewoon af te trekken…”

Toen we bij het mooie uitzicht aankwamen gaf ik Pien een zachte en lange kus. Ze kuste gespannen terug. Ik vroeg haar wat er aan de hand was. “Die gast zit zich gewoon af te trekken terwijl hij ons nauwlettend in de gaten houdt” zei ze.

Vol ongeloof draaide ik mij om en ik zag nog net hoe hij zijn rits dichtmaakte. “Zou dat echt zijn, als reactie op ons?” vroeg ik haar vol ongeloof. Ik kon gewoon niet geloven dat dit echt gebeurde. Ik haalde mijn schouders op en dacht dat het mij niets deed. “Laat toch lekker gaan” zei ik tegen Pien en we liepen terug naar onze hotelkamer…

“Maar toch had het mij geraakt op een manier zoals ik nog nooit eerder geraakt was”

Toch bleef er een vreemd gevoel hangen. We zullen nooit weten of deze man nu daadwerkelijk met zichzelf bezig was omdat wij elkaar daar kusten of dat het toeval was. Maar toch had het mij geraakt op een manier zoals ik nog nooit eerder geraakt was. Niet in mijn hetero leven en niet in mijn eerste jaar dat ik uit de kast was. Door deze vakantie realiseerde ik mij voor het eerst, dat ik een hele andere plek in de samenleving had gekregen.

Ik was van de meerderheidsgroep ineens verhuisd naar de minderheidsgroep, of ik dit nu leuk vond of niet. Dat ik nu bij een minderheid hoor is een gegeven, er zijn nu immers minder lesbische vrouwen dan hetero vrouwen.

Maar dat ik nu ineens anders behandeld word was wel echt een schok. In mijn (vele) hetero relaties was ik nog nooit zo behandeld of bekeken als in mijn lesbische relatie. Ik ben voor de maatschappij ineens anders, alleen omdat ik op vrouwen val. Het incident in Kaapverdië leek wel het startsein voor een reeks aan nare situaties die volgden in de periode daarop.

“Nu was ik openlijk lesbisch en waren een heleboel dingen ineens niet meer vanzelfsprekend”

Mensen keken niet alleen anders naar mij. Ze reageerden ook anders op mij, waardoor ik ook anders naar mijzelf begon te kijken. 32 Jaar lang had ik mijn leven gezien door mijn hetero bril. Nu was ik openlijk lesbisch en waren een heleboel dingen ineens niet meer vanzelfsprekend. Dit gaf een enorme innerlijke strijd die ik uiteindelijk met mijn gezondheid moest bekopen.

*I.v.m. privacy zijn de namen van sommige betrokkenen gefingeerd.
Taalfoutje gezien? Mail het mij alsjeblieft!