17 | Spiegelende poes

Al snel merkte ik dat ik weer wat begon te voelen. De seks met mijn vriendin zorgde ervoor dat ik allerlei gevoelens voelde, die ik heel lang niet gevoeld had. Alleen betekende dat niet dat ik direct met al mijn emoties kon omgaan. Ik moest eerst mijn emoties leren herkennen, dat niet gemakkelijk was omdat ik ze simpelweg niet zo goed kende. Mijn vriendin hield mij heel vaak een spiegel voor. Vaak wist zij al veel eerder dat ik met een bepaalde emotie zat dan dat ik dat zelf door had. Zij was niet de enige die mij een spiegel voor hield, er kwam hulp uit heel onverwachte hoek…

“Lilly trok gewoon haar eigen plan…Daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen!”

Geheel vanuit het niets drong een lief klein poesje zich op in mijn leven. Toen ik net 3 maanden met een burn-out thuis zat, stond ze ineens in mijn gang. Ze keek mij met haar lieve kleine oogjes doordringend aan. Uit een reflex jaagde ik haar weg. Ik hield helemaal niet van katten en ik was bovendien allergisch.

Maar deze zwerfpoes had kennelijk een missie want ze bleef maar terugkomen. Ik had geen idee van wie ze was en na enkele dagen begon ik het eigenlijk ook wel gezellig te vinden. Ik zat alleen thuis en nu voelde ik mij minder alleen. Ik begon zelfs uit te kijken naar de momenten dat ze even langs kwam om te buurten. Al snel kwam ik erachter dat ze helemaal geen zwerfpoes was, maar de poes van de overburen. Wat zij of ik ook probeerden, Lilly was heel duidelijk: ze had zelf een nieuw huisje uitgekozen. In goed overleg met de buren volgde ik Lilly’s plan: ze kwam bij mij wonen.

Mensen hebben altijd een mening

De eerste les die ik van Lilly leerde was, wat je ook doet, dat mensen daar altijd een mening over hebben. Mensen zouden kunnen vinden dat ik een kattendief was en de poes van de buren expres gestolen had.

Andere mensen zouden kunnen vinden dat de buren slecht voor Lilly gezorgd hadden en dat ze daarom naar een ander huisje zocht. En een derde persoon zou kunnen vinden dat katten überhaupt niet buiten horen te komen. Want als ze in huis was gebleven, had deze situatie nooit ontstaan. Ik leerde dat mensen altijd ergens iets over vinden. Lilly trok gewoon haar eigen plan: ze verhuisde en leek totaal niet onder de indruk van wat anderen daarvan vonden. Daar zou ik een voorbeeld aan kunnen nemen!

“Ik probeerde volledige controle over een poes te krijgen”

Ik leerde al snel dat katten heel anders zijn dan honden. Mijn vriendin keek vol verbazing hoe ik met Lilly omging. Ik probeerde volledige controle over een poes te krijgen. Iets waarvan zij natuurlijk al wist dat dat mij nooit zou gaan lukken.

Dat was dan ook gelijk de tweede les die Lilly mij leerde: vertrouwen! Overbezorgd was ik als ze een nacht niet binnen sliep. Het liefst ging ik midden in de nacht ook nog even roepen of ze toch niet binnen wilde komen. Maanden verstreken en steeds meer ging ik inzien dat Lilly uitstekend in staat was om zichzelf te redden.

Bevestiging zoeken bij anderen

Zelfs toen ik een logeerhondje had, en Lilly daardoor 5 nachten niet thuis kwam, leerde ik van haar. Ondanks dat Lilly met honden is opgegroeid, bleef ze weg. Op dag 1 dat het hondje er was, voelde ik al aan mijn onderbuik dat Lilly niet terug zou komen zolang dit hondje er zou zijn.

Het hondje kon niet stel op sprong weg en veel mensen zeiden dat Lilly wel weer terug zou komen. Mijn onderbuik zei wederom van niet. Toen het hondje uiteindelijk na 4 dagen weer weg ging, kwam mevrouw de volgende ochtend vrolijk weer aan lopen. Ik voelde het en wist het en toch had ik de hele tijd bevestiging gezocht bij anderen. Wanneer zou ik nu een keer op mijn gevoel gaan vertrouwen?

“Ik leerde om bewuster te kijken naar wat ik doe”

De derde les die ik leerde van Lilly was om zachter te zijn. Ik was gewend om wat ruwer met mijn honden om te gaan. Deze zachte poes zag dat wilde stoeien helemaal niet zitten. Ook als ik haar wat fanatieker aaide, liep ze gewoon weg. Ze wilde zacht behandeld worden en rustig worden benaderd. Ik leerde om naar mijn eigen handelen te kijken.

Bewoog ik echt zo wild en was ik zo hard? Kennelijk wel, want zodra ik ergens boos om werd of mijn stem even wat verhief, verdween ze gelijk. Ik merkte dat ik in het dagelijks leven soms best een beetje lomp kon zijn. Ik ging soms als een olifant door een porseleinen kast en had weinig echte aandacht voor de dingen die ik deed. Ik was altijd met meerdere dingen tegelijkertijd bezig.

Zo ook die keer dat ik op een opstapje stond om iets te pakken en bij het afstappen boven op Lilly haar staart belandde, waarna ze in paniek in mijn been vloog. Ik leerde om bewuster te kijken naar wat ik doe en deze dingen met meer rust uit te voeren. Ik leerde dat het veel efficiënter is om dingen met aandacht te doen dan alles door elkaar.

“Wat voelde het heerlijk en bevrijdend om iets te doen dat eigenlijk niet was toegestaan!”

Als vierde leerde Lilly mij dat je soms gewoon dingen moet doen, die niet mogen. Iets dat dwars door mijn conventionele principes heen ging. Regels gaven mij duidelijkheid, deze niet opvolgen was echt een no go.

Toen bleek dat ik geen kattenluik van de woningbouw mocht plaatsen, legde ik mij daarbij neer en werd ik Lilly’s persoonlijke portier. Tot ik, weliswaar na lang wikken en wegen, er klaar mee was. Ik was er zo klaar mee om altijd maar de regels te volgen, om altijd maar netjes te doen wat wel of niet mocht. Ik kocht een kattenluik en zaagde zelf een gat in mijn deur. Wat voelde het heerlijk en bevrijdend om iets te doen dat eigenlijk niet was toegestaan!

In de tijd dat Lilly bij mij is, heb ik al een hoop wijze lessen van deze kleine dame mogen ontvangen. Van de zachtheid waarmee ze behandeld wil worden, het leren vertrouwen op mijn gevoel,  mijn eigen plan mogen trekken, tot aan eens afwijken van de regels. Ik kan Lilly niet meer missen en ben heel benieuwd wat ze nog meer aan wijsheid komt brengen de aankomende jaren.

*I.v.m. privacy zijn de namen van sommige betrokkenen gefingeerd.
Taalfoutje gezien? Mail het mij alsjeblieft!