Mijn hobby’s zijn wandelen, fietsen en reizen met de camper. Heerlijk overnachten met mijn vriendin, of alleen op een camping. Ik ben echt een ‘buitenmens’ en geniet van het leven’
Interview met Corrie (61 jaar)
Mijn moeder zag het helemaal voor zich; ik zou de vrouw van een dominee worden. Natuurlijk ging ik hier dwars tegenin, omdat ik op vrouwen val.
Dit was in 1976. Toen sprak men nog van homofilie, want homoseksualiteit kwam niet voor en mocht niet. Op mijn 21ste ging ik op mezelf wonen en wilde ik mijn eigen weg gaan.
Als eerste kocht ik een motorhelm en nam ik rijlessen. Op de motor reed ik mijn vrijheid tegemoet.
In die tijd heb ik met 2 vrouwen een relatie gehad en ging ik als een stoere lesbienne door het leven.
Tot ik 3 jaar later in 1985 mijn man Paul ontmoette…
Iedereen stond met open mond te kijken, toen ik de kerk binnen kwam, met een grote motorhelm onder mijn arm. Ik kwam heel stoer over. Één jongen, Paul, was niet weg bij mij te slaan. Hij liep de hele dag achter mij aan… Heel sceptisch ging ik hierin mee en dacht: okee, één afspraakje en dan ben ik er vanaf.
Tijdens dit afspraakje bezochten we een mooi orgelconcert en aan het einde van de avond dronken we gezellig iets. Ik zei meteen eerlijk: ‘Leuk dat we dezelfde hobby hebben, maar het gaat niks worden tussen ons, want ik ben lesbisch.’
Hij was anders dan andere mannen. Hij voldeed niet aan het verwachtingsbeeld dat ik van mannen had. Heel lief, zorgzaam en zachtmoedig… Opeens werd ik toch heel verliefd op hem. Ik vroeg mij af hoe dit kon, want ik ben toch lesbisch? En het label ‘bi’ past helemaal niet bij mij.
“Geaardheid was een rode draad in ons huwelijk”
Ik was gelukkig met hem en we trouwden al snel. Een paar jaar later kregen we onze zoon. Maar mijn geaardheid was altijd een rode draad in ons huwelijk.
Na een jaar of 7 vond ik het toch wel moeilijker worden. Ik miste iets bij hem in ons huwelijk. Is dit nu wat ik wil? Ga ik de rest van mijn leven getrouwd met een man zijn? Het huisje, boompje, beestje met een man en kind? Deze vraag hield mij erg bezig.
Met “toestemming” van hem ontmoette ik een vrouw. Hier ben ik altijd open over geweest met mijn man. Hij dacht: als zij gelukkig is, ben ik dat ook. We kwamen er snel achter dat dit zo niet werkte. Omdat ik heel graag oud wilde worden met hem, heb ik het uitgemaakt met haar.
Vervolgens zijn we samen in therapie gegaan. De therapeut zei: ‘Moeten we niet kijken naar mevrouw en haar lesbische gevoelens?’
Allebei reageerden we direct met een ‘nee’. Dit zou niet goed zijn voor ons huwelijk en we wilden graag samen door.
“Ik raakte mijzelf zo erg kwijt”
Dus ik besloot voor mezelf persoonlijke hulp te zoeken. Omdat ik heel gelovig was kwam ik uit bij Different van Stichting Tot Heil Des Volks, conversie therapie. Hier ben ik een paar jaar geweest om mijn huwelijk te redden.
Op een gegeven moment ging het niet goed; ik raakte mezelf zo erg kwijt. Door de therapie ging ik leven zoals de maatschappij of de Christelijke wereld van je verwacht. Je gaat steeds verder van jezelf afstaan. Uiteindelijk kwam ik in een depressie en burn-out. Ook mijn man werd hier niet gelukkig van. Het voelde vertrouwd en veilig om samen te zijn.
We durfden beiden niet uit de situatie te stappen. Totdat we op den duur steeds verder van elkaar verwijderd raakten.
“We zijn 32 jaar getrouwd geweest”
Ondanks dat wij wisten hoe het zat, bleef hij van mij houden. We hebben zeker veel voor elkaar gevoeld. We zijn 32 jaar getrouwd geweest.
Ik kijk terug op hele mooie jaren met hem. Hij heeft mij veel gegeven.
Mijn man overleed plotseling 3,5 jaar geleden aan een herseninfarct. Ik heb heel erg gerouwd en aan een groep voor rouwverwerking mijn verhaal verteld. De vrouwen in de kring zaten op roze wolken; hun man werd helemaal verheerlijkt. Bij mij was dit niet zo. Dat is het stuk lesbische in mij. In het rouwproces had ik heel veel herkenning, dit was fijn. Alleen andere struggles kon ik hier niet delen, zoals mijn lesbische geaardheid.
Een jaar lang heb ik zwaar gerouwd. Hierna werd het minder. Omdat het huis mij heel erg herinnerde aan mijn man, besloot ik te verhuizen. Ik wilde graag een nieuwe start gaan maken en kocht een klein appartementje op de begane grond.
“Het voelde als een nieuwe start maken“
Sindsdien sla ik mijn eigen weg in. Het voelde als een nieuwe start maken. Opeens werd ik getriggerd door een leuke vrouw die haar hond uitliet.
Allebei hebben we een klein schattig hondje. We raakten in gesprek en ze raakte me subtiel aan… Ik wist op dat moment niet wat er met mij gebeurde!
Toen dacht ik: oh ja, dit hebben we ook nog, ik ben lesbisch! Door het rouwen en verhuisstress ben ik daar helemaal niet mee bezig geweest
“Op internet vond ik Vrouw uit de Kast“
Op het internet zocht ik naar informatie en vond ik Vrouw uit de kast. Heel voorzichtig heb ik eerst het e-book gedownload en rustig gelezen. Stapje voor stapje. Hierna durfde ik een afspraak met Vrouw uit de Kast te maken. Vrouw uit de Kast heeft mij in slechts twee sessies al teruggebracht bij mezelf.
Na die paar gesprekken ging ik meteen steviger in mijn schoenen staan. Ik mag mezelf zijn en ben trots op wie ik ben!
Bij het COC kwam ik in aanraking met 50+ groepen. Ik nam deel aan een wandelgroep en een etentje; met maar liefst 15 mannen en maar 2 vrouwen. Zo schoot het ook niet op. Maar alleen in de LHTBQIA+ wereld terugkomen was voor mij al heel fijn. Een warm welkom. Je voelt dat je volledig jezelf mag zijn. Een verademing!
“En toen kwam ik Annemarie tegen”
En toen kwam Annemarie in mijn leven. Ze is een stuk jonger en heeft nog kinderen thuis wonen. We kennen elkaar van een spel wat we allebei spelen. We hadden heel leuk contact. Maar zij hield wel een beetje de boot af.
Ze had het geloof ik wel door dat ik haar leuk vond. Flirttips had ik niet nodig. Dat ging spontaan bij haar. Na een fijne wandeling, volgden er snel meer afspraakjes. Nu hebben we bijna een jaar een relatie. Zij kwam pas na haar scheiding met haar man erachter dat ze lesbisch is.
“‘Ik werd steeds vrolijker, uitbundiger en spontaner“
Het stukje als nabestaande probeerde ik van me af te schudden. Ik wilde niet bekend staan als ‘de weduwe van’. Ik ben een eigen persoon, daarom heb ik het naambordje verandert op de voordeur.
Ik werd steeds vrolijker, uitbundiger en spontaner. Vervolgens kwam ik uit de kast voor de buitenwereld. Mijn zoon vertelde ik het eerst. Daarna ging ik als eerst naar mensen die iets verder van me afstaan. Dat vond ik makkelijker.
Mijn zus heeft wel erg bot gereageerd. Dit vond ik heel moeilijk. Ze zei: ‘Je hebt jezelf en Paul al die jaren voor de gek gehouden.’ Toen reageerde ik: ‘Je weet niet wat je zegt. Paul en ik hebben er altijd open over gepraat. We hebben altijd afspraken gemaakt en zijn eerlijk geweest.’
Het komt hard binnen als je zus deze woorden uitspreekt.
Dankzij de COC 50+ LHTB groep weet ik dat er meer mensen getrouwd zijn geweest met iemand van het andere geslacht. Dat ik niet de enige ben hierin.
Mijn broer en ik hebben moeilijker contact met elkaar. Een maand geleden kwamen we elkaar tegen. Hij kwam naar mij toe en we hebben allebei ons verhaal gedaan. Wat ik voelde en miste bij hem. Hij heeft wel goed gereageerd op de relatie met Annemarie. Hij zei: ‘Wat heb jij het moeilijk gehad en geworsteld.’ Heel fijn om zijn begrip te krijgen.
“Toestemming om mijn eigen leven te leiden”
Het moeilijkste vond ik uit de kast komen bij de vrienden van mijn man. Dit heb ik telefonisch gedaan. Ze reageerden eigenlijk heel enthousiast. Een vriend van mijn man zei: ‘Wat fijn dat je weer je eigen weg hebt gevonden.’ Dit vond ik zo mooi om te horen.
Tegen mijn buurvrouw vertelde ik: ‘Jullie hebben toch wel door dat Annemarie en ik een relatie hebben?’ Dat hadden ze zeker wel door. Ik hoefde niks uit te leggen. Het grappige is dat het huis waar wij ons huwelijk in hadden, is verkocht aan twee vrouwen. Dit stelletje zei tegen mij: ‘Het klinkt misschien wel vaag, maar het lijkt alsof dit huis ons gegeven is.’ Je moest eens weten!
Ik zag dit als een knipoog van Paul. Hij gaf mij hiermee toestemming om mijn eigen leven te gaan leiden.
“Gesprekken zijn veel dieper, je deelt meer samen“
De rolverdeling is heel anders in een relatie met een vrouw. Annemarie pakt veel dingen automatisch op, zoals de stofzuiger pakken. In de eerste instantie ben je geneigd om te “controleren” of ze het wel op jouw manier doet. Maar het gaat vanzelf. De gesprekken zijn veel dieper. Je deelt veel meer samen. Annemarie zoekt vaak de verbinding. Dit is iets nieuws is voor me. We pakken de dagen zoals ze komen. Ik ben blij dat ik nu kan genieten.
Je ziet de diversiteit in de maatschappij. Niet hetero zijn is niet zo bijzonder meer. Ik merk in mijn woonomgeving dat ik makkelijk geaccepteerd word als ik hand in hand met Annemarie op straat loop. Makkelijker dan 40 jaar geleden.
Annemarie durfde in het begin nog niet hand in hand met mij te lopen. Dit kwam door een nare ervaring in het verleden. Op een gegeven moment pakte ze toch mijn hand. Dit vond ik heel fijn. Tegenwoordig worden we samen uitgenodigd bij vrienden en familie. Ze zien mij zoals ik ben en dat wij een stelletje zijn.
“Probeer te voldoen aan de verwachting die jezelf hebt!”
Ik leer elke dag bij; gisteren hebben we geoefend om de twee fietsen achter op de camper te zetten. Dit kan ik weer afvinken, haha. De eerste keer met mijn auto door de wasstraat vond ik doodeng. Mijn man deed dit altijd. De eerste keren dat je er helemaal alleen voor staat is best spannend. Maar het wordt makkelijker. Je gaat verder. Ik kan met Annemarie over alles praten. Ook over mijn verleden. We halen dan herinneringen op. Het is fijn om er op een mooie manier over te kunnen praten.
Tot slot wil Corrie graag nog een mooie quote aan jullie meegeven: ‘Je wilt soms zo graag voldoen aan verwachtingen van de ander, de maatschappij of de kerk. Probeer te voldoen aan de verwachtingen die je van jezelf hebt, en niet van een ander. Jaag je eigen dromen na.’
Je leest een interview uit de serie ‘coming out verhalen’ van Vrouw uit de Kast. Alle vrouwen die geïnterviewd zijn hebben coaching van Vrouw uit de Kast doorlopen en delen het complete verhaal van hun coming-out met jou. Ter inspiratie en motivatie. Dit interview is afgenomen en geschreven door Romy Verroen.