Jij:

Staat ’s ochtends op en je krijgt een steek in je buik als je eraan denkt dat jij degene bent die dit fijne gezin op het spel zet.

Je bent bang om je man pijn te doen, je kinderen schade toe te brengen en/of bang voor de reactie van je ouders, vrienden, collega’s die je misschien wel raar gaan vinden.

Wanneer je geen partner/gezin hebt, ben je vooral bang voor wat anderen vinden. Willen vriendinnen nog wel met je op 1 hotelkamer slapen of gaan je collega’s je nu ineens anders behandelen? Je piekert je suf, zou het hierdoor komen dat je nog nooit echt een (fijne) relatie hebt gehad?

En ongeacht je situatie: Hoe is het toch mogelijk dat je op deze leeftijd hier ineens mee komt? Je vraagt het je af en je hebt er geen antwoord op, je snapt het zelf ook niet.

De hele dag ratelt je hoofd en ga je van links naar rechts. Het ene moment ben je ervan overtuigd dat je het gaat uitzoeken en het andere moment weet je zeker dat je het verkeerd voelt en dat het allemaal onzin is.

Je hebt ook eigenlijk geen idee hoe je dit moet gaan uitzoeken. Je kent niemand die dit proces heeft meegemaakt en je bent ook bang om dit persoonlijke stuk zomaar met iemand anders te delen.

Hier heb ik een oplossing voor!